Voorproefje van de opname!

De regenboog boven de oude gevangen toren op de boulevard in Vlissingen.

Toen ik een jonge tiener was en in de brugklas van de middelbare school zat, keek ik verveeld naar buiten tijdens de geschiedenisles. Ik staarde uit het raam naar de lucht en hoopte dat Jezus zou terugkomen op de wolken om mij op te halen.

Wat een gedachte voor een jong meisje van amper 13 jaar! Had ik dan geen dromen voor het leven? Blijkbaar niet. Ik vond school verschrikkelijk en deed mijn uiterste best om goede cijfers te halen, maar die school was niet mijn ding. Er zat geen uitdaging in voor mij.

Vele jaren later, op 12 april 1995, heb ik werkelijk meegemaakt waar ik van droomde toen ik een tiener was!

Ik was inmiddels al 6 jaar getrouwd en samen met Antoine stapten we in het vliegtuig om een groot geloofsavontuur tegemoet te gaan!

We stegen op en ik voelde me alsof ik opgenomen werd in de hemel!!

We hadden alles achter ons gelaten...huis, meubels, spullen, kleding...ALLES.

Alleen voor ieder van ons beiden een koffer met wat zomer en winterkleding. We wisten immers niet wat er zou gaan gebeuren en waar dit avontuur ons zou gaan brengen!

Wel wisten we dat er een grote engel ons droeg. Dat voelden we. Het was een roeping. Alles achter laten om de Here Jezus te volgen. Dat was de opdracht.

Vandaag is dat 30 jaar geleden.

Ik kan je vertellen dat die vliegtuig ervaringen geweldig waren sinds we ons in die jaren vele keren verplaatsen en onze weg vervolgden als we weer geland waren.

We gingen door dalen en bereikten vele bergtoppen!

Maar iedere vliegtuig ervaring was alsof we even opgenomen werden...hoog boven de wolken...zo dichtbij God in de hemel...ik wilde tijdens die vliegreizen vaak daar blijven. Dan droomde ik weg, als ik uit het vliegtuigraampje naar beneden keek en de witte wolken onder ons zag. Dan danste ik in gedachten op de witte wolkendeken en was ik zo blij vanbinnen!

Maar dan kwam de landing.

Wat zou er gaan gebeuren? Welk avontuur zou ons te wachten staan?

GOD MET ONS. Ja dat wisten we en dat ervaarden we ook. Soms was het erg moeilijk, soms was het geweldig! Er kwamen mensen op ons pad. Dat waren echt Goddelijke ontmoetingen. Zij brachten ons in kerken waar we konden optreden en vertellen over ons geloof in die grote God en Vader, die ons geroepen had om dit avontuur met Hem aan te gaan.

We hadden nooit echt een reisdoel. Wel enkele richtingaanwijzers.

Dat was genoeg.

We konden met die kleine aanwijzingen weer verder. Zo reisden we van plek naar plek, van land naar land, en dat heeft ons gebracht tot hier en nu.

In de Bijbel lezen we: Tot hiertoe heeft de Here ons geholpen. Je kunt het lezen door op de blauwe onderstreepte letters te klikken. Dan kom je terecht in het verhaal over de gouden ark die in de tabernakel stond. De tabernakel was de tent van God, die aanwijzingen had gegeven hoe die eruit moest zien. Die grote tent, ook wel tabernakel genoemd, was de weerspiegeling van Gods aanwezigheid op aarde. Die tent stond in het midden van het kamp, waar de Israëlieten hun tenten hadden opgeslagen, tijdens hun nomadenreis door de woestijn.

Maar inmiddels was het volk van God gesetteld in hun eigen land Israël en werden ze geleid door richters en profeten. Er waren toen nog geen koningen. In de tijd dat Samuel, de profeet van God, leefde was het volk Israël erg afgedwaald van hun geloof. Samuel probeerde de mensen weer terug te brengen naar Gods Hart. Maar ze moesten vele wegen gaan om die intimiteit met de VADER weer terug te krijgen zoals de ALMACHTIGE GOD dat had bedoeld.

Net zoals nu, gaan we met elkaar vele wegen...we organiseren evenementen en bijeenkomsten. We denken dat we daar goed aan doen. en ja, er gebeurt veel goeds hoor. Maar, net als in de tijd dat Samuel profeet was, namen leiders beslissingen die helemaal niet waren zoals God het bedoeld had.

Zo haalden de zonen van de bejaarde priester Eli de gouden ark van het verbond uit de tabernakel en brachten die midden in de strijd tegen de Filistijnen. Eerst schrokken de Filistijnen en waren bang voor de God van het volk Israël. Maar toen ze van de schrik bekomen waren kregen ze toch weer de drang om te vechten tegen de Israëlieten en wat ontdekten ze? Ze wonnen! "WOW", dachten ze. "WE WINNEN", en zij pikten de gouden ark in en brachten die in hun afgodstempel en plaatsten de ark van God naast het grote afgodsbeeld Dagon (god van de vruchtbaarheid) Weet je wat er gebeurde? Het afgodsbeeld rolde tot twee keer toe om, en lag in stukken vlak voor de ark van God!!! Ze bouwden het afgodsbeeld weer op maar de volgende dag lag Dagon weer in stukken op de grond en zijn hoofd en handpalmen waren eraf gehakt en lagen op de drempel!!! Ten einde raad hebben de Filistijnen uiteindelijk na veel gedoe van ziekte en ellende en dood onder hun mensen, de gouden kist op een nieuwe kar gezet met koeien ervoor die net gekalfd hadden. De kalfjes zetten ze in een stal en de koeien dreven ze het land in. De Filistijnen beredeneerden bij zichzelf: "Deze koeien zouden normaal gesproken terugkeren naar hun kalfjes, maar als ze richting de Israëlieten lopen, dan zijn we door hun Almachtige God gestraft." En dat gebeurde!!

De koeien liepen luid loeiend naar de grens van Israël, weg van Gaza, Asdod, Askelon, Gath en Ekron, waar ze de ark even hadden gebracht nadat het afgodsbeeld Dagon was kapot gevallen!! De koeien liepen naar Beth-Semes.

Toen wist iedereen genoeg! De ALMACHTIGE GOD en Vader was voor zichzelf opgekomen!!!

De Filistijnen dropen af en de Israëlieten waren verbaasd!! Ze hebben de gouden ark van God naar het huis van Abinadab gebracht, omdat de Here God ook 70 mensen van 50.000 Israëlieten trof met de dood, want ze waren gaan kijken in de gouden kist om te zien wat erin lag....Iedereen was totaal verslagen...De ark heeft daar 20 jaar in het huis van Abinadab gestaan. Toen hebben zij onder leiding van Samuel hun fouten en schuld beleden aan de Here en hebben al hun afgoden weggedaan uit hun huis en land en leven. De profeet Samuel was toen tevreden over het volk Israël en toen de Filistijnen op dat moment weer Israël ging aanvallen deed God een enorme donder rollen zodat de Filistijnen totaal in verwarring raakten en de aftocht bliezen!! De Israëlieten hebben hen achtervolgd en verslagen! Toen heeft Samuel als leider van Israël een steen gepakt en die opgericht als gedenksteen, zoals wij dat doen met het plaatsen van een monument. Hij gaf die steen de naam "Eben-Haëzer"en zei: "Tot hiertoe heeft de Here ons geholpen."

Ook wij kunnen nu zeggen: "Tot hiertoe heeft de Here ons geholpen."

Wat er verder gaat gebeuren?

Dat weten we niet.

We zien wel dat God de Vader een plan heeft. Met Israël, en ook met ons.

We vertrouwen Hem! We zijn met Hem verbonden!